Liever geen ANWB-stel….
Er zijn van die dingen die ik nooit heb begrepen: sokken in sandalen, afritsbroeken en in dezelfde jas lopen als je partner.
Vaak moet ik er om lachen, een ANWB-stel is een verschijning, deze mannen en vrouwen zijn het toppunt van gemeenschappelijkheid. Ik heb altijd gedacht, mijn partner en ik zullen geen ANWB-stel worden. Tenminste, dat is wat ik dacht.
Maar stiekem werd ik jaloers op deze zogenaamde ANWB-stellen, toerend op hun unisex fietsen, met hun unisex windjacks, een samen uitgestippelde route fietsend.
Pas geleden hebben wij onze fietsen ingeruild voor twee elektrische fietsen om er lekker samen op uit te gaan. En inmiddels hebben wij al vele mooie fietstochten gemaakt. Mijn fiets wordt door mijn partner klaargezet, de banden opgepompt en de navigatie ingesteld, terwijl ik de krentenbollen smeer en de dubbelwandige thermoskan vul met koffie en dat allemaal samengepakt in de fietstas van de ANWB.
Hoe simpel kan het leven zijn, gewoonweg gelukkig zijn.
Uiterlijk is het niet meteen te zien, maar stiekem zijn we ongemerkt misschien toch een ANWB-stel geworden.
L.O.E.S.