Nostalgie…
We zitten nu al meer dan een jaar in deze coronatijd en de tijd hiervoor lijkt voor ons al nostalgie, heimwee naar vroeger tijden. Maar die nostalgie gaat al over een periode die eigenlijk nog maar net achter ons ligt.
Ruim een jaar geleden kon ik op stap gaan naar een stad, heerlijk wandelen en dan eens kijken waar ik kon zitten voor een kopje koffie of waar ik kon gaan lunchen met daarbij een bezoek aan een museum. Of spontaan naar de bioscoop voor een film, zomaar een kledingwinkel binnen stappen om gewoon even te kijken wat de nieuwe kleuren voor dat seizoen waren, om vervolgens lekker een terrasje te pakken. Nu winkel ik op het internet en alleen als ik echt iets nodig heb, want we komen amper de deur uit.
Niet zo lang geleden las je in de kranten hoe er werd geklaagd dat er zoveel online werd gekocht en dat we daarmee de winkeliers tekortdeden. Nu zijn er zoveel wanhopige winkeliers die juist blij zijn dat er online gekocht kan worden, kijk maar eens hoe iedereen op een creatieve manier toch omzet probeert te krijgen, ook al is het niet veel.
Gisteren liep ik door Amsterdam en keek door een kier naar binnen bij een kledingzaak. De eigenaresse gaf aan dat ik ook zonder afspraak naar binnen mocht en met een vreemd gevoel liep langs de rekken met de nieuwe voorjaarskleding maar ook een rek met een overschot aan niet verkochte winterkleding. Zij deed haar wanhopige verhaal hoe hoog de nood was om weer open te gaan.
Wij spraken allebei uit dat we zo’n vreselijke heimwee hadden naar de tijd die inmiddels zover weg leek maar in werkelijkheid niet was, een gevoel van nostalgie dat velen met ons zullen delen.
L.O.E.S
9 april 2021
