De laatste meters…..
Ik stond vanmorgen in de lift en kwam een buurman tegen die vroeg of ik het nog een beetje trok. Ik trok m’n schouders op en zei; “we kunnen niet anders, het zal wel moeten” waarop hij zei; “het is een grote rotzooi” maar elke rotzooi wordt een keer opgeruimd. Of door jezelf of door je naasten of gewoon omdat iedereen een beetje meedoet.”
Steeds meer mensen die ik tegenkom die spreken zich uit dat er een vermoeidheid begint op te treden. Iedereen heeft al maanden lang z’n stinkende best gedaan maar we vinden het nu wel genoeg. Maar toch moeten we nog even volhouden. Ik denk steeds vaker aan een marathon of aan de vierdaagse het voelt bij mij als de laatste meters. Nog een paar maandjes en hopen we allemaal gevaccineerd rond te lopen en dan kunnen we deze periode snel achter ons laten.
Zelf probeer ik om zoveel mogelijk in het hier en nu te leven zonder te veel aan de toekomst te denken. Het zal allemaal anders worden maar ik heb het vertrouwen in wat komen gaat. Grote plannen maken doe ik niet want dat heeft geen zin. Niemand van ons weet hoe de wereld er morgen uitziet, of overmorgen, dat is altijd al zo geweest. Het leven is geen marathon, geen vierdaagse en is geen duidelijk doel, laat staan een finish. Het leven zal altijd in beweging blijven.
L.O.E.S.
6 maart 2021