En dan is het bijna weer zo ver. Sinterklaas. Pakjesavond met allerlei surprises, leuke gedichten, gezichtjes van kinderen die in spanning zitten te wachten op Sinterklaas en zijn Pieten. Zal hij dit jaar ook weer bij jou langskomen? En zal Sinterklaas een zak vol met cadeaus meebrengen? Op weg om de dagelijkse boodschappen te doen zag ik veel vaders, moeders, opa’s en oma’s die met hun (klein)kinderen op weg waren naar de intocht van Sinterklaas. Allemaal vrolijke, gespannen en blije gezichten van kinderen die in spanning zaten te wachten of Sinterklaas nu echt weer in het land was en of ze een glimp van hem konden opvangen. Misschien kregen ze wel wat pepernoten van Piet. Veel kinderen verkleed als Hulp Piet in een mooi glimmend pak en niet te vergeten de Pietenmuts met de felgekleurde veer die fier boven de baret uitstak. Zelfgemaakt of gekocht. Een enkel kind zag ik met een ander prachtig hoofddeksel. De mijter van Sinterklaas. Gemaakt van mooi, glanzend karton, compleet met goud kruis.
En dan mijmer je terug naar de tijd dat je zelf nog kind was. Ik weet nog goed hoe wij thuis Sinterklaas vierden en hoe gezellig dit altijd was. Soms mocht je, als Sinterklaas in het land was, ’s avonds bij de kachel je schoentje, gevuld met een wortel voor het paard, zetten waarna ik Sinterklaasliedjes ging zingen totdat ik bijna geen stem meer had. Op de een of andere manier dacht je toch altijd dat het gezang tot bovenop het dak hoorbaar moest zijn. Want daar zou Sinterklaas met zijn witte schimmel Amerigo overheen rijden. Net zo lang totdat hij met zijn Pieten bij de schoorsteen was waarna de Hulp Pieten afdaalden in de schoorsteen of de pakjes door de schoorsteen gooiden. In blind vertrouwen ging je er ook met een vanzelfsprekendheid vanuit dat er zo goed gemikt werd dat de chocolade letter, het kleine presentje, of het stukje marsepein precies, ondanks dat de kachel in de weg stond, in het midden van het juiste schoentje terechtkwam.
Recentelijk zag ik de grappige sketch van Toon Hermans weer waarin hij op zijn eigen, unieke en humoristische wijze beschrijft hoe hij ervaarde dat de afdruk van de asbak op de cape van Sinterklaas voor hem duidelijk maakte dat dit het voormalige tafellaken uit de voorkamer was. Hilarisch! Toen moest ik denken aan hoe ontluisterend het was toen ik erachter kwam dat Sinterklaas helemaal niet bestond. Het stukje marsepein wat ’s morgens in mijn schoen lag had ik de dag ervoor nog in het keukenkastje zien liggen. Ik weet nog hoe teleurgesteld en boos ik was. Ik wilde helemaal niet dat Sinterklaas niet bestond en voelde me zwaar in de maling genomen toen ik het marsepeinen varkentje wel in mijn schoen maar niet meer in het keukenkastje zag liggen. Grappig dat je je dat nog herinnert. Het heeft nog wel even geduurd voordat het mij echt duidelijk werd dat Sinterklaas niet bestaat. Ik heb de stellige zekerheid aan het bestaan van de goedheiligman zo lang mogelijk proberen vast te houden. Inmiddels weet ik beter ☺
Voor de mensen die ook dit jaar weer Sinterklaas gaan vieren; een heel gezellig avondje toegewenst!