Zelfde tijd, zelfde plaats………….
Een vriendin van mij werd 60 jaar. Zij had een mooie verjaardagswens, zij wilde samen met vrienden en vriendinnen een middag gaan wandelen. Nu is het wandelen met een groepje niet helemaal ‘mijn ding’. Maar uiteraard wilde ik de wens van mijn vriendin in vervulling laten gaan, dus ik ging mee.
Een datum werd geprikt en op de heetste zomermiddag van het jaar stonden wij met z’n allen bij haar op de stoep om te gaan wandelen. Ieder was voorzien van zijn of haar favoriete schoeisel, dit varieerde van bergschoenen en gympen tot open sandalen met al dan niet vocht absorberende sokken. En wat mij opviel, ieder van hen droeg een rugzak(je).
De wandeltocht was voor iedereen een verrassing, de route was niet uitgestippeld. We liepen bijna 3½ uur in een gebied wat men een bos noemde. Voor mij werd onder invloed van de hitte, vochtgebrek, talloze muggen en blaren deze wandeling geen succes, maar ik liet niets merken want het ging om de wens van mijn jarige vriendin.
Nadat ik thuis was gekomen heb ik een glas water genomen met 2 paracetamolletjes om mijn spieren tot rust te brengen en niet veel later ging de telefoon. Het was mijn vriendin die mij wilde bedanken voor de fijne middag en ze vroeg of ik het ook leuk had gehad en of ik nog ergens last van had. ‘Nee hoor, nergens last van’. ‘Fijn’, zei ze, ‘ik heb de anderen ook al gebeld, het was een succes, volgende week gaan we weer! Zelfde tijd, zelfde plaats….’
Verbouwereerd drukte ik mijn telefoon uit, terwijl ik in m’n hoofd alvast een boodschappenlijstje probeerde samen te stellen…. anti-muggen-spray, tijgerbalsem, waterflesje, vocht absorberende sokken (zonder naden), pijnstillers….
En dat allemaal in een rugzak!
L.O.E.S.
26 juni 2020
